T-80UK 1:35 "RFM" - Warsztat

 Witam, przedstawiam Wam warsztat modelu czołgu T-80UK w skali 1:35. Na początku przedstawię Wam parę zdjęć ramek prosto z pudełka.

T-80UK, MBT, RFM - 5115, skala 1:35

 

 

 Poniżej rzut "okiem" ;D na wypraski, robią wrażenie...😱

 

 

No dobrze, to na tyle, zacznijmy zabawę ;)

Na początku wyciąłem wannę czołgu, boki oraz przekładnie. Wyszlifowałem, przymierzyłem i skleiłem w całość.

Następnie zabrałem się za tylną część czołgu – zgodnie z instrukcją przykleiłem zaczepy, osłony oraz kilka innych elementów.

 

 

 

Pora na wycinanie i składanie zawieszenia.

 

Teraz czas na trochę fototrawy...

 

Podczas klejenia uchwytów do klapy notorycznie się urywały, więc postanowiłem je "wymienić" na metalowe. Co prawda otwory są nieco za duże, ale na późniejszym etapie prac zaszpachluję je jakimś "siuwaksem".

 

 

 

 

Lampy i ich zapinki...

Klakson też jest na swoim miejscu...

 Trochę fototrawy i kompletne lampy...

 

Na chwilę obecną ostatnią rzeczą, którą się zajmuję, są skrzynki. Choć wydają się proste, to przy pracy z elementami fototrawionymi, zawiasy potrafią być irytujące. Blaszka jest dość twarda, by ładnie uformować cylinder o średnicy 0,3 mm. Po podgrzaniu jest łatwiej, ale nadal pojawiają się problemy. Ostatecznie naniosłem poprawki, ponieważ zawias wychodził z klapy skrzynki, a powinien znajdować się na jej ścianie.

I teraz wisienka na torcie – w instrukcji Voyager-a elementy B45 i B46 to części fototrawione, które trzeba zagiąć. Dodatkowo, te elementy nie mają linii gięcia, więc najpierw trzeba zagiąć jeden bok, a następnie przyłożyć go do skrzynki i nanieść linie do zagięcia. Poniżej pokazuję, jak ja to zrobiłem.

 

 Najpierw zagiąłem ten bok zaznaczony zieloną pionową linnią, na styku prostej. 

 

Podczas zaginania warto trzymać się stałego punktu odniesienia. Polecam wykorzystać górną, prostopadłą krawędź zaginarki względem grzebienia – w przeciwnym razie łatwo zagiąć blaszkę pod niewłaściwym kątem.

http://www.primeportal.net/tanks/yuri_pasholok/t-80u/

Na powyższym zdjęciu widać, że zawiasy są zamocowane na ścianie, a nie stanowią jej integralną część, jak ma to miejsce w blaszkach Voyagera.

 

Więc borykając się z problemami zaginania tych blaszek w zawias, postanowiłem zrobić nowe z blaszki aluminiowej, która o wiele lepiej się formuje. 

 

Udało się zrobić jeden kompletny zawias, sądzę że nie wyszło najgorzej.

 I stało się! Moje własnoręcznie wykonane skrzynki do czołgu właśnie ujrzały światło dzienne. Trochę to trwało, ale widok gotowego projektu wynagradza każdą spędzoną nad nim minutę!

No i kolejna wisienka, ramka skrzynki nie trzyma wymiarów, jest za szeroka i delikatnie za krótka.

Plan działania wygląda następująco:

• Zostawiam boczne płaskowniki ramki
• Skracam przednie i tylne płaskowniki tak, aby długość była równa szerokości skrzynki.
• Sklejam narożniki i dokładnie szlifuję miejsca klejenia
  

 

 

No to do roboty, podzieliłem ramkę na cztery części, a potem po kolei przyklejałem je na cyjanoakryl tak, żeby kawałek płaskownika wystawał poza obrys skrzynki.

 

Po przyszlifowaniu efekt finalny mam taki...

 Teraz ramka na skrzynki prezentuje się znacznie lepiej, niż przewidział to producent blaszek. Na zdjęciu powyżej widać, że skrzynki siedzą w niej ciasno blokując się w zamkach wyciętych w płaskownikach bez luzów - zupełnie inaczej niż wcześniej.

 W wolnej chwili zabrałem się za montaż "żaluzji" na wydech. Pojawił się tu mały problem - producent blaszek przewidział dodatkowy kątownik, który jednak nie zgadzał się ze zdjęciem referencyjnym. Ostatecznie, bazując na zdjęciach prawdziwego czołgu, postanowiłem go nie przyklejać.

 

 

 

https://www.primeportal.net/tanks/yuri_pasholok/t-80u/

https://www.primeportal.net/tanks/yuri_pasholok/t-80u/

 

 Proces sklejania żaluzji, zacząłem od znalezienia "UHU" następnie dołożyłem trochę cierpliwości i trochę wolnego czasu. ;)

 

 

Gotowe, żaluzje zostały wklejone w obudowę wydechu. 

 

 

Niedziela - 08.06.2025

Zgodnie z instrukcją przystąpiłem do montażu błotników. Sklejanie poszło całkiem sprawnie i przyjemnie. Po dodaniu kilku dodatkowych elementów błotnik był niemal gotowy. Sucha przymiarka potwierdziła, że większość części ładnie do siebie pasuje. Wyjątkiem był jeden element, który wymagał delikatnego przeszlifowania w celu poprawy spasowania. Użyłem do tego metalowego mini pilnika, ponieważ podczas pracy nie odkształca się i pozwala na bardzo precyzyjną obróbkę. Pamiętajcie jednak, że takie pilniki są bardzo agresywne – w mgnieniu oka mogą 'zjadać' plastik, dlatego przy ich użyciu trzeba zachować szczególną ostrożność.

 

 

Błotniki na razie nie są przyklejone na stałe – zdejmę je jeszcze do malowania. W ten sposób łatwiej będzie mi domalować wszystkie zakamarki. Przyglądając się mocowaniom skrzynek, stwierdziłem: skoro mam już fototrawione zapinki z zestawu Voyagera, to czemu by ich nie wykorzystać? Więc i one trafią do modelu!

Proces skalpowania plastikowych zapinek na skrzynkach.

 

Uważam skalpowanie skrzynek za sukces, więc z czystym sumieniem zabrałem się za zapinki. Wyciąłem je z ramek i... trafiłem na pierwszą poważną przeszkodę. Okazuje się, że producent oczekuje od nas prawdziwej sztuki kowalskiej - zwinięcia płaskiej blaszki w idealną tulejkę. To będzie wymagało nie lada precyzji!

Po krótkiej analizie zastosowałem metodę termo formowania - przy użyciu zapalniczki delikatnie podgrzałem element z blachy, trzymając go w pęsecie, aby ułatwić kształtowanie. Niestety, próba zwinięcia w idealny walec nie przyniosła zadowalających rezultatów. W związku z tym podjąłem decyzję o samodzielnym wykonaniu tej części, opierając się na dokumentacji fotograficznej czołgu.

 

 

 

https://www.primeportal.net/tanks/yuri_pasholok/t-80u/

https://www.primeportal.net/tanks/yuri_pasholok/t-80u/

Konstrukcja zapinek i tulejek odbiega od przedstawionej w instrukcji Voyagera, co skłoniło mnie do ich poprawy. Podczas prac konieczne okazało się także odtworzenie integralnego płaskownika z przyspawaną tulejką - elementu stanowiącego opaskę klapy.

Pomiary wykonane suwmiarką wykazały, że wymagana tulejka powinna mieć wysokość około 0,3 mm. Do jej formowania wykorzystam igłę do strzykawki o średnicy 0,3 mm, która posłuży jako rdzeń do precyzyjnego wykonania zespołu tulejki z płaskownikiem.

 

Od zwiniętej blaszki do małego dzieła sztuki! Mój płaskownik z puszki po napoju (ostrożnie pozbawiony reklam) prezentuje się teraz znacznie lepiej. Ale sworzeń... O sworzniu mogłaby powstać epopeja! Igła - niby idealna, ale twarda jak diament. Przewody - wszystkie nie te. Bricomarche - zamknięte na moje nieszczęście. W końcu znalazłem bohatera - skromny drucik z rezystora, który uratował projekt!

 

 

Proces cięcia drucika wykonuję przy użyciu skalpela: umieszczam element na macie modelarskiej i poprzez delikatny nacisk oraz ruch posuwisto-zwrotny ostrza nacinam materiał na całym obwodzie. Po tej operacji konieczna jest eliminacja odkształcenia powstałego w wyniku nacisku - w tym celu umieszczam sworzeń na płaskim pilniku i przy użyciu drugiego pilnika wykonuję okrężne ruchy szlifierskie. Efektem jest idealnie wygładzony sworzeń gotowy do bezproblemowego montażu w tulejce.

Teraz przystąpiłem do wykonania dźwigni zapięcia. Proces okazał się stosunkowo prosty – precyzyjne zagięcie dwóch krawędzi blachy wykonane pęsetą przebiegło bezproblemowo, podobnie jak docięcie miedzianego drutu o średnicy 0,5 mm za pomocą skalpela. Gotowy element po sprawdzeniu geometrii został szybko zamontowany na klapie skrzynki przy użyciu cyjanoakrylu. 

 

 

No to jeszcze 21 zapinek i będę zadowolony ;) ;D

21.06.25 Sobota

W sumie to nie ma co pokazywać, cały czas walczę z zapinkami w wolnym czasie. Coraz bliżej końca, zostały mi jeszcze 4 zapinki i skrzynki będą obrobione. Zmieniłem klamry zapinek na drucik, żeby było jak w prawdziwym czołgu oraz dodałem pół-tulejki, które trzymają klamry przy pancerzu.